Kiedy pod koniec roku 1807 oddziały francuskie, pod dowództwem generała Junot, kroczyły prężnie do Portugalii, oficjalna gazeta cesarstwa podała, że portugalski książę regent – Jan VI, który sprawował władzę w imieniu dalekiej od zmysłów matki – Marii I, przestał rządzić. Co ciekawe, gazeta dotarła do księcia przed wojskami inwazyjnymi. Jan nie dał się drukowanej detronizacji i postanowił trzymać się planu.
Rodzina królewska i niemalże cały kadr aparatu państwowego wsiedli na zacumowane na Tagu okręty i wypłynęli w stronę Brazylii. Nie był to ruch spontaniczny. Strategię ustalono już rok wcześniej z Anglią. Przed wyjazdem Jan VI polecił pokojowe przyjęcie wojsk francuskich. Napoleon triumfował wówczas w Europie i przeciwstawienie się mu wydawało się być lekkomyślne.
Pod koniec stycznia 1808 roku, w słonym pocie burty, okręty dopłynęły do Brazylii. Kiedy dwór dobił do Rio de Janeiro, wśród gąszczu europejskich osobliwości, miejscowe kobiety dostrzegły pewne modowe kuriozum. Gburowate dwórki z kontynentu opuściły okręt wygolone na łysą pałę. Niektóre z nich, dość nieporadnie, zakrywały łysiny turbanami. I nie był to trend z syrenich podszeptów, a skutek zawszonej rewolucji, która parszywie opanowała nobliwe peruki i skłoniła damy do podjęcia radykalnych cięć.
Był to pierwszy przypadek metropolizacji kolonii. W ciągu kilku lat rynek brazylijski przestał być kolonią z ekonomicznego punktu widzenia i zyskał rangę królestwa, by, ostatecznie, w 1822 zerwać z Portugalią¹.
Ale przejdźmy do meritum. Złośliwa i nieokiełznana Carlota Joaquina, kapryśna hiszpańska księżniczka, pierworodna Karola IV i żona Jana VI, znienawidzona przez lud zacięta przeciwniczka liberalizmu, nie podzielała ogólnego zachwytu przeprowadzką.
Konserwatywna myślą i wolna ciałem, umilała upalny przymusowy urlop spotkaniami z rzeszami kochanków. Szukała szczęścia na dnie kieliszka, ale brazylijski rum z trzciny cukrowej (cachaça) zbyt szybko uderzał jej do głowy.
Nie chciała tracić jasności swych spisków². Poleciła więc zmieszać rum z cukrem, owocami (dziś są to, przede wszystkim limoniki) i lodem. I tak zrodziła się CAIPIRINHA obecnie jeden z najpopularniejszych brazylijskich drinków!
Przypisy
¹ Kiedy w 1816 roku umiera królowa Maria I, Jan VI, wcześniej książe regent, staje się królem Portugalii. Rok wcześniej Brazylia zyskała już rangę królestwa i przestała być kolonią z ekonomicznego punktu widzenia..
W 1820 roku, w osłabionej przez dogłębny kryzys (spowodowany między innymi – nieobecnością króla, emancypacją Brazylii i kresem idei monarchii absolutnej), Portugalii kontynentalnej wybucha Rewolucja Liberalna. Król Jan VI wraz z małżonką i dworem zostają zmuszeni do powrotu. Natychmiast po zejściu na ląd w Lizbonie król Jan VI zakomunikował kortezom, że powierza swojemu synowi – Piotrowi regencję w Brazylii. Kortezy nie zaakceptowały jednak decyzji króla. Wrzały prace nad opracowaniem nowej konstytucji i emancypacja Brazylii, która osłabiła kontynentalną gospodarkę, zdecydowanie nie była im na rękę. Kiedy Piotr otrzymał decyzję konstytuanty ogłosił natychmiast zerwanie z Portugalią. „Niepodległość albo śmierć” – brzmiało przypisywane mu później romantyczne zdanie zwane okrzykiem z Iparangi (7 IX 1822).
² A było ich wiele. Pragnęła objąć tron Argentyny i Peru. Jako przedstawicielka Bourbonów uważał, że powinna walczyć o prawa Hiszpanii w koloniach amerykańskich. Miała też chrapkę na wpływy w Indiach. Żadnego z tych planów nie udało się zrealizować.
